Lunchen aan de oever van de Taag

Gepubliceerd in Bühne 15, het literair tijdschrift van Uitgeverij Aspekt. 

Ik ben opgegroeid aan de Waal. Vanuit ons appartementje op de vierde verdieping van het flatgebouw langs de Ophemertsedijk keken wij ver van ons af over deze indrukwekkende, druk bevaren waterweg. Welke riante woning er ook na mijn vroege jeugd is gevolgd, dit geweldige uitzicht is nooit meer geëvenaard. Ik blijf voor altijd op zoek naar vergezichten over het water. Ze brengen me rust en bezinning.

In 2017 startte ik met mijn zakenpartner Liliana, van origine Portugese, Go Diferente. Wij verzorgen reizen op maat naar haar geboorteland. Hoe dat zo is gekomen? Wij ontmoetten elkaar in een verzamelgebouw waar wij beiden een eigen bescheiden business runden. Bij toeval raakten we aan de praat, en kwam onze gezamenlijke passie voor het Iberisch schiereiland voorbij. Een paar maanden later schreven we Go Diferente in bij de Kamer van Koophandel. Wij brengen je naar Portugal, en dan bedoelen wij niet Albufeira in de Algarve, maar Pórtugal. De minder bekende kusten, de binnenlanden, de dorpjes waar het leven nog deels traditioneel is, de gebruiken, de wijnen, de ‘festas’, de streekgerechten, de zachtaardige, behulpzame bevolking.

In april van dat jaar begonnen we aan onze eerste verkennende reis naar het hart van Portugal. Vanuit onze uitvalsbasis Montijo (20 minuten met de veerboot verwijderd van Lissabon) zijn we de hoofdstad gaan verkennen. Het gloednieuwe gehuurde Fiatje 500 loodste ons behendig door de drukke stad. Ik ben geen stadsmens, maar Lisboa, waar het leven in het oude centrum allesbehalve gejaagd is, is echt heerlijk voor een paar dagen. De stad, gebouwd op zeven heuvels, ligt ook nog eens aan de Taag…wat wil ik nog meer.

Lissabon is, naast de ferry’s, door middel van twee bruggen verbonden met de andere oever. We namen de rode Ponte 25 de Abril naar Almada. Daar waakt Cristo Rei, het welbekende beeld van Christus, op zijn enorme sokkel (de informatie daaromtrent is niet eenduidig) over de stad. Na de hectiek van het drukke stadsverkeer is de omgeving van het beeld een oase. We parkeerden ons Fiatje en gingen aan de wandel, op zoek naar de oever van de Taag. Overigens kun je in Lissabon ook vanaf Cais do Sodré de ferry naar Cacilhas nemen. Vandaaruit is het een kwartiertje wandelen in westelijke richting langs de kade naar deze heerlijke locatie.

In vervlogen tijden was het een drukte van jewelste aan deze zuidelijke oever. Hier vind je dan ook rijen vervallen, zeer fotogenieke pakhuizen en smalle kades langs de rivier. Al wandelend belandden wij bij Restaurante Ponto Final. Letterlijk op het randje van de oever. Met zicht op eigenlijk ‘alles’: de ter plaatse machtig brede rivier, Ponte 25 de Abril, de scheepvaart, de ferry’s en de stad op de andere oever met ten westen de monding van de Taag en ten oosten de haven van de stad, waar op dat moment cruiseschepen voor anker lagen. Lissabon vanuit een totaal ander perspectief. Met de stoelpoten gevaarlijk dicht op het randje van de kade soms, zaten de voornamelijk Portugese gasten volop te genieten in de voorjaarszon. Gelukkig waren er op deze doordeweekse middag nog wat tafeltjes beschikbaar. Tijd voor lunch!

Voor de Portugees is eten veel meer dan het voeden van het lichaam. Eten speelt een grote rol in de cultuur. Lunchen doe je niet met een broodje achter je scherm, maar uitgebreid, met een goede, verse maaltijd en in goed gezelschap. Ponto Final serveert de traditionele Portugese keuken. Vis, vlees, schaal- en schelpdieren, groente, soep, brood….de kaart vermeldt het allemaal. Water, wijn en koffie na zijn bijna onvermijdelijk. We aten er verse vis met groente en aardappels en zaten er veel te lang naar onze Nederlandse begrippen. Tegelijkertijd realiseerden we ons dat dit is waar het veel vaker om zou moeten gaan in het leven. Genieten. Van goed gezelschap, van de locatie, van gezond en eerlijk voedsel, van de zon. Leven in het hier en nu. Wij Nederlanders groeien daar nauwelijks mee op. Wij draven maar door. Ponto Final heeft me geleerd om veel vaker deze keus te maken. Tijd nemen voor de werkelijk waardevolle momenten in het leven. Mocht u ooit, om welke reden dan ook, in Lissabon belanden, vergeet dan Restaurante Ponto Final niet op te zoeken!

Tip: De zon gaat onder achter de Ponte 25 de Abril……

Geschreven door Monique Koopmans, co-founder Go Diferente